Offred “We’ve been sent good weather” Shirley: “I’m only happy when it rains” George: “Here comes the sun” Elton: “Don’t let the sun go down on me” Katrina: “I’m walking on sunshine”
Bill: “Ain’t no sunshine when she’s gone” Millie: “Blame it on the rain” Annie: “Here comes the rain again” Don & Phil: “I’ll do my crying in the rain” B.J.: “Raindrops keep falling on my head” Rihanna: “You can stand under my umbrella” Phil: “I wish it would rain down on me” Neil: “Everywhere you go, you always take the weather with you” Albert: “It never rains in southern California” Ella: “Since my man and I ain't together, keeps rainin' all of the time” Martha & Izora: “It’s raining men” Duffy: “I’m gonna rain on your parade” Barbara: “Nobody Is gonna rain on my parade” Donna: ‘Someone left the cake out in the rain” Axl: “Nothing lasts forever even cold november rain” Prince: “I only wanted to see you underneath the purple rain” James: “I’ve seen fire and I've seen rain” Adele: “I set fire to the rain”
0 Comments
“En wat doe jij nu?”
“Ik maak een dichtbundel” “Kun je dan dichten?” “Tja ik denk het, ik doe het al” “En heb je daar dan verstand van, ken je alle regels?” “Ik volg eigenlijk niet zoveel regels” Dan toont mijn nichtje me haar lagereschoolrapport. Naast “kritiek op eigen werk” heeft de juf “matig” aangekruist (dat is de laagste score). En ik denk: goed zo meisje laat dat maar aan anderen over. Verderop lees ik “Soms wat dromerig en verstrooid” Misschien wordt ze later ook wel schrijver. Als student had ik er eigenlijk nooit last van: studie-ontwijkend gedrag, oftewel uitstelgedrag het uitstellen van taken die men eigenlijk wil of moet doen en waarbij men weet dat het uitstel waarschijnlijk niet goed is en tot moeilijkheden of extra stress zal leiden (Bron: Wikipedia). Maar nu ik al twee dagen aan de flaptekst van mijn dichtbundel werk, - of liever gezegd zou moeten werken - merk ik hoe ontzettend goed ik er eigenlijk in ben, in schrijf-ontwijkend gedrag. Ik werk al een tijdje achter de schermen aan mijn volgende boek: een dichtbundel met gedichten en tekeningen die ik maakte na het overlijden van mijn moeder. Ik leg nu de laatste hand aan de selectie en volgorde van de gedichten. En dat ziet er zo uit: een whiteboard vol met post-its. Af en toe dwarrelt er eentje naar beneden - post-its houden er duidelijk niet van om verplaatst te worden- die ik dan maar extra aanmoedig met een plakbandje.
Een onverwachte bezoeker tijdens mijn schrijfretraite:
een gigantische libel vloog zomaar mijn huisje binnen.
Voor inspiratie tijdens het schrijven ging ik weer eens wandelen in het bos. En daar raakte ik weer eens in gesprek met het baasje van een loslopende hond. Een mevrouw dit keer, met nordic walking stokken en gekleed in een vrolijke zomerjurk. Ze liep al een tijdje achter me, steeds haar hond tot de orde roepend opdat hij toch vooral niet op me af zou rennen - wat het beest overduidelijk dolgraag wilde. Ik werd er bloednerveus van en besloot ze te laten passeren en daarna in tegenovergestelde richting verder (of liever gezegd terug) te lopen.
|
Beluister enkele van mijn blogs ook als audioblog op mijn podcast.
|