Standbeeld

Ik stel me voor dat er na mijn dood een standbeeld van mij wordt geplaatst. Vanwege mijn prachtige gedichten, mijn uitvinding van het eerste wetenschappelijk erkende perpetuum mobile of mijn bijdrage aan de wereldvrede - dat maakt voor dit verhaal niet zoveel uit. Het standbeeld staat midden op de Grote Markt in Groningen. Maar ook dat maakt voor dit verhaal niet uit.

Ik stel me ook voor dat er 200 jaar later hevige protesten ontstaan waarbij sommige mensen mijn standbeeld willen neerhalen. Omdat ze erachter zijn gekomen dat ik wel eens vlees at. Met het vliegtuig op vakantie ging. Of omdat ik als Zwarte Piet verkleed meedeed aan een Sinterklaasviering op een lagere school.

Waar was de mensheid geweest zonder Hetty ten Holt?

Andere mensen zullen mij verdedigen. Ze zullen zeggen dat die dingen, hoewel tegenwoordig natuurlijk zeer afkeurenswaardig en weerzinwekkend, in die tijd veel normaler waren en dat ik toch over het algemeen genomen best een goed mens was. Ze zullen wijzen op de belangrijke bijdrage die ik heb geleverd aan de maatschappij. Waar was de mensheid geweest zonder Hetty ten Holt?

Helden van vroeger te beoordelen naar hedendaagse maatstaven is zeker geen sinecure. Was J.P. Coen - bij wiens naam ik tot voor kort vooral moest denken aan de files bij de naar hem vernoemde tunnel - vooral een visionair bestuurder of een wrede moordenaar? Hoe moeten we over zijn merites en die van andere omstreden geschiedfiguren oordelen? Hebben we onze huidige welvaart niet deels te danken aan mensen zoals hij? Hoe zou de wereld eruitzien als hij andere keuzes gemaakt had?

Andersom stel ik me voor dat Harvey Weinstein en Jeffrey Epstein in de hoogtijdagen van het Romeinse Rijk misschien wel gerespecteerde vooraanstaande burgers zouden zijn geweest. Terwijl we hun gedrag in deze tijd verwerpelijk en strafbaar vinden. En hoe zit het met mij? Ben ik vandaag de dag een goed mens? En jij?

Ik vermoed dat de twee groepen die ruziën over mijn standbeeld het niet eens zullen worden. Was ik een goed of een slecht mens. Verdien ik 200 jaar na mijn dood nog een standbeeld of niet. Alhoewel het me wijs lijkt voorzichtig te zijn om mensen uit het verleden en hun daden al te streng te beoordelen, vind ik het wel een heel goed idee om standbeelden periodiek aan een kritische evaluatie te onderwerpen en er zo nu en dan een paar te vervangen. Dat vergroot hopelijk ook meteen de diversiteit van de afgebeelde populatie.

Bij deze verleen ik mijn toekomstige criticasters alvast mijn volledige toestemming om mijn standbeeld te verwijderen.

Je kunt dit blogartikel ook beluisteren op mijn podcast: