Banger in het donker of in het licht?

Vorige week lanceerde ik de crowdfundcampagne voor het uitgeven van mijn boek ‘Gastvrij Organiseren’. Een spannend moment. Waar ik tijdens het schrijven nog vooral stilletjes in de schaduw aan het werk was, sta ik nu opeens in het volle licht. Op allerlei manieren nodig ik mensen uit om onderdeel te worden van mijn Gastvrij Organiseren beweging en de campagne te steunen. Vandaag schreef ik een persbericht en deelde ik campagneposters uit.

Het vragen om aandacht en hulp van anderen vind ik spannend. Ik doe het wel, maar moet toch elke keer weer even over een drempel stappen. Waarom? Ik dacht eerst dat het faalangst was. Het is eng om in het licht te gaan staan, want dan kan iedereen me zien en als het me niet lukt, ziet iedereen dat ik faal. Ja, dat is best eng.

Maar klopt dat eigenlijk wel, vroeg ik me opeens af. Want wat is het alternatief. Wat als ik niet faal. Wat als mijn crowdfundcampagne een daverend succes wordt. Dan wordt het boek echt uitgegeven en gaan mensen het lezen en er iets van vinden. Wat als het boek een hit wordt en mensen willen massaal Gastvrij Organiseren. Dan word ik pas echt zichtbaar.

Toen bedacht ik: Is falen eigenlijk niet veel veiliger dan slagen?

Als ik faal, kan ik terug stappen in de schaduw. Dan vind iedereen me sympathiek omdat ik het geprobeerd heb. Mijn best gedaan. En misschien zijn ze zelfs wel een beetje opgelucht omdat het ze een reden geeft om niet hun eigen dromen na te jagen. Om vast te houden aan bekende zekerheden. Als ik slaag, moet ik door. Dan komt er een volgende stap. En nog een. Dan gaat het boek de wereld in. En ik ook.

En wat doet het met anderen. Vinden ze me nog aardig. Of is succes bedreigend. Is Hetty de succesvolle schrijver net zo geliefd als Hetty die een boek schrijft. Wie ben ik als ik echt ga doen wat ik te doen heb. Wie ben ik als alles lukt.

Ik denk dat slagen uiteindelijk enger is dan falen. Ik moedig iedereen aan dit met mij in de praktijk te onderzoeken. Want ik heb besloten dat het lukt.