De piano van George Clooney

Afgelopen zaterdag heb ik mijn boek Gastvrij Organiseren gepresenteerd. Het wordt nu echt gelezen. Ik heb -misschien wel voor het eerst in mijn leven- het idee dat ik iets in de wereld heb gezet dat los van mij kan voortbestaan. Het boek kan zelf zijn weg vinden in de wereld en een eigen leven leiden. Het is niet meer afhankelijk van mij en ik heb er geen controle over. Het heeft mij niet meer nodig.

Ik moest opeens denken aan het reclamefilmpje waarin er een piano op George Clooney valt. Als er nu een piano op mij zou vallen, of ik zou getroffen worden door de bliksem (het moet natuurlijk wel iets dramatisch zijn en niet iets ‘doodgewoons’), dan ben ik dus klaar, heb ik mijn bijdrage geleverd. Vreemd genoeg was dit geen verdrietige gedachte, maar een vrolijke. Ik heb iets in de wereld gezel dat ook voortbestaat als ik er niet meer ben. Hoe mooi is dat!

Het is overigens nog niet gebeurd, de piano of de bliksem. Er is dus meer voor mij te doen? Ik kijk ernaar uit.