Een kijkje in de keuken

De eerste keer dat ik met chefkok Ad Maas in de keuken stond, was in december 2009. Ik was toen deelnemer aan de Pulsar Inspiratieweek, die toen nog plaatsvond op het landgoed van deVoorde in Laag Zuthem. Als deelnemers hadden we de opdracht om gezamenlijk het diner te verzorgen voor alle aanwezigen op de locatie, inclusief het bereiden van de maaltijd, de inrichting van de gasterij en de ontvangst en verzorging van de gasten. Mijn 'plek' was in de keuken en volgens de begeleiders was dat hét moment in de week waarop ik helemaal opbloeide en mijn natuurlijke leiderschapskwaliteiten naar boven kwamen. Ik was daar in eerste instantie heel nuchter over - ik wist toch immers al dat ik van koken hield?

Later realiseerde ik me dat het niet alleen het koken was ik fijn vond, maar vooral ook de manier van werken. Terwijl ik rondliep in de keuken, wist ik precies wat er moest gebeuren en de hoe alle onderdelen van de maaltijd samen moesten komen. Ik gaf aanwijzingen en anderen vroegen mij om advies. De vanzelfsprekendheid en moeiteloosheid waarmee dit ging, maakten het een bijzondere ervaring. Zo bijzonder, dat ik na thuiskomst een mail stuurde aan Ad om hem te bedanken en te laten weten dat ik best nog een keer wilde helpen in de keuken. Dat zou nog een tijdje duren...

Afgelopen jaar kwam ik opnieuw met Ad in contact. Hij was inmiddels zelfstandig ondernemer, maar kookte nog steeds voor Pulsar. Toen hij op zijn facebookpagina een oproep plaatste voor hulp in de keuken tijdens de Inspiratieweek van augustus, meldde ik me aan en zo ging ik een dagje aan de slag op de huidige locatie in Alphen (NB). In oktober volgde een tweede dag en afgelopen weekend de derde. Het zijn lange, volle dagen, waarop ik van 's ochtends tot 's avonds kook, snij, afwas, opruim, opdien, koffiezet en nog meer opruim. Met een beetje geluk heb ik een uurtje pauze en ik moet er ook nog eens flink voor reizen met OV vanuit Den Haag. Wat maakt deze dagen dan toch zo waardevol?

Om te beginnen vind ik het fijn om een dag vooral met mijn handen te werken in plaats van in mijn hoofd en achter een bureau. Ten tweede gaat het op deze dagen over de basis van het gastvrouw-werk: mensen voeden. Hun geestelijke voeding krijgen de deelnemers in de inhoudelijke klassen en activiteiten, de lichamelijke voeding komt van ons. Natuurlijk behelst het gastvrouw-werk meer dan het bieden van de lichamelijke voeding (zoals ik uitgebreid beschrijf in mijn boek), maar het is wel een belangrijke basis die in veel projecten en activiteiten vergeten wordt of niet geïntegreerd wordt in het geheel. Tijdens mijn keukendagen ervaar ik hoe belangrijk die basis is en vooral wat het met de gasten doet. Ten slotte zijn het dagen waarvan ik weliswaar moe, maar tegelijkertijd ook helemaal opgeladen thuiskom. Door me onderdeel te voelen van een groter geheel en te werken vanuit moeiteloosheid en vertrouwen. Zo zou ik altijd willen werken en deze ervaring gun ik iedereen.

Herken je dit gevoel? Wanneer ervaar jij moeiteloosheid in je werk? Deel het hieronder en geef een kijkje in jouw keuken.