Een treurig sprookje

Zwerfkapje strompelt door het bos. Ze is moe. Zo moe. Weken geleden vertrok ze van huis op weg naar oma die in een huisje in het bos woont. Maar vanwege corona kon haar bezoek niet doorgaan en sindsdien zwerft ze door het bos.

De koekjes, die ze voor oma meegenomen had, heeft ze zelf allang opgegeten. Het mandje bungelt leeg aan haar arm. Het bos is verlaten en ze is al weken niemand tegengekomen. De wolf is met coronaklachten opgenomen in het ziekenhuis. De jager is in zelfisolatie omdat hij een melding kreeg van zijn corona-app nadat hij dichtbij de wolf in de buurt was geweest.

Zwerfkapje is doodmoe van het eindeloze ronddwalen. Ze kan echt niet meer. Uitgeput legt ze zich te rusten in het zachte gras waar ze nog lang en ongelukkig zal blijven liggen.

Einde.