Onbegonnen

ik temde zonder schroom een draak of wat, begroef
een grote schat, stak een onschuldige
in brand en herrees uit haar as       ik leerde

zusters surfen op bergen water, was
de bergen, wassend water, waste voetjes
van scheppend grut, verdronk hun forten

onder klaterende lach, maakte schoon
schip met voorouders en bracht nageslacht
naar kinderlozen       ik lengde de winter

voor sluimerende kruisdragers, leidde
pelgrims naar rome en liet groene
kwekelingen appels plukken

toch was op een onbegonnen ochtend de afstand
tot de voordeur niet te overbruggen, niet opgewassen
tegen mogelijke blikken van mogelijke voorbijgangers

het groeten van de bakker, de stem
van de zelfscankassa       gordijnen op een kier
het hoogst haalbare