Super-eng!

Ik sta voor het schap in de supermarkt. Plotseling wurmt de supermarktmanager zich voor mij langs. Ik deins achteruit. ‘He afstand houden!’roep ik. ‘Overdrijf niet zo!’ roept hij boosaardig terug.

Ik kijk om me heen. Het wordt steeds drukker in de winkel. Overal komen mensen op me af met mandjes en boodschappenkarretjes. Ze botsen tegen me aan en duwen me aan de kant. Ik voel een hand op mijn rug. ‘Blijf van me af! Anderhalve meter afstand!’ roep ik. Tevergeefs.

Ik moet hier weg. Maar de supermarkt is inmiddels overvol en ik kan geen kant op. Voor de kassa’s staan lange rijen mensen te dringen. Het pad naast de enige gesloten kassa is versperd met een rij in elkaar geschoven karretjes. Ik zit opgesloten.

Ik schrik wakker. Mijn hart bonst in mijn keel. Het duurt even voordat ik besef waar ik ben. Veilig in bed. Een paar maanden geleden had ik toch niet kunnen vermoeden dat dit een terugkerende nachtmerrie zou worden.