Verkiezingspoëzie: BIJ1

In de aanloop naar de Tweede Kamerverkiezingen op 17 maart schrijf ik een aantal flarf-gedichten: gedichten op basis van onpoëtische teksten. In dit geval teksten uit de standpunten van politieke partijen.

Vandaag een flarf met nieuwkomer BIJ1.

In een kapitalistische samenleving wordt onze arbeidskracht
als een waar verkocht. Bestaanszekerheid is er niet
voor iedereen en wereldwijd worden vele mensen uitgebuit. Op de productie die we draaien
of de diensten die we verlenen maken de bazen

hun winsten. Dat gaat ten koste van mens, dier en de planeet. Nederland
ondervindt nu al de gevolgen van de crisis en de uitbuiting.
Dit gaat gepaard met een zelfbeeld van superioriteit en onschuld.

Veel tijd om het tij te keren
is er niet meer.

We kunnen de valse identiteit en de periode van onrecht niet afsluiten
als we niet bereid zijn excuses aan te bieden en actie te ondernemen om scheve
verhoudingen als gevolg hiervan recht te zetten. We willen dat makers

gewoon weer kunnen maken, en schrijvers gewoon weer
kunnen schrijven. Je hebt het recht

om je te kleden zoals jij wilt, het recht om lief te hebben
wie jij wilt, en het recht om jezelf uit te drukken zoals jij wilt
en te geloven waarin jij wilt.

We pakken gendergerelateerd geweld aan en
maken korte metten met

institutioneel racisme bij de politie. Iedereen is onderdeel van
de samenleving en de samenleving moet dus aangepast worden.

larf: A quality of intentional or unintentional "flarfiness." A kind of corrosive, cute, or cloying, awfulness. Wrong. Un-P.C. Out of control. "Not okay."

---

Bovenstaande tekst is een flarf-gedicht op basis van woorden en regels uit de standpunten van een politieke partij die ik naar eigen inzicht heb verzameld, gecombineerd en aangevuld. Alhoewel de teksten van de partij de basis en inspiratie vormden voor het gedicht, representeert het gedicht op geen enkele wijze de standpunten van de partij. Raadpleeg voor informatie over standpunten en partijprogramma's de websites van de politieke partijen.