Winst voor Qatar!

Nadat er al veel over te doen was in het nieuws, heeft de KNVB vandaag eindelijk de knoop doorgehakt: De aanvoerder van het Nederlands elftal zal spelen zonder OneLove-aanvoerdersband omdat hij dan van de FIFA een gele kaart krijgt. Het WK is nog maar net begonnen, maar het lijkt erop dat Qatar nu al heeft gewonnen.

Het is natuurlijk extra pijnlijk dat zo'n OneLove-actie eerst groot wordt aangekondigd en nu voor het oog van de hele wereld onder druk van Qatar wordt afgeblazen.

Ik liep als tiener eens op straat toen een man vanuit een voorbijrijdende auto iets obsceens naar me riep. Ik werd boos en schold hem uit, waarna de man bovenop de rem trapte, de auto in zijn achteruit zette, terugreed, naast me tot stilstand kwam en zijn raampje naar beneden draaide. "Wat zei jij!" riep hij agressief. "Eh niets hoor" antwoordde ik met een klein stemmetje. Ik voelde me op dat moment een enorme slapjanus maar durfde de confrontatie met deze enge boze man niet aan.

Dit gebeurt overal ter wereld, in het groot en in het klein. Mensen die bijvoorbeeld onder druk hun eerdere kritische uitlatingen over een autoritair regime terugnemen. Vaak nadat ze - buiten het zicht van het publiek - gemarteld of bedreigd zijn. Het is dus  heel begrijpelijk dat mensen vaak hun mening niet durven uiten. Demonstreren, je stem laten horen, vechten voor vrijheden en mensenrechten is vaak niet zonder gevaar.

Alleen... waar ging het hier nou helemaal om? Geen marteling. Geen bedreiging. Geen gevangenisstraf. Zelfs geen boete. Het ging om een gele kaart in een voetbalwedstrijd. Heel vervelend natuurlijk maar toch niet iets om je principes zomaar voor opzij te zetten? Het signaal dat je daarmee uitzendt is in mijn ogen zoveel schadelijker dan helemaal geen actie bedenken. Ik hoop dat de voetbalteams hier de volgende keer beter over nadenken.