Het is vrijdagavond. Etenstijd. We staan al een tijdje te wachten aan de bar van het restaurant. Het personeel is druk in de weer. Bier tappen, drankjes inschenken, glazen spoelen, nieuwe bestellingen die binnenkomen. Iedereen doet zijn uiterste best ons niet aan te kijken. Even later heeft mijn man toch contact gemaakt. “We hebben gereserveerd” Het meisje wijst vanachter de bar naar onze tafel. We gaan zitten.
Een paar weken geleden waren we hier ook. Toen werden we bij binnenkomst vriendelijk begroet, naar onze tafel begeleid en de hele avond verzorgd. Vandaag is het chaos. Ik kijk om me heen. Het personeel rent door de zaak. Drankjes worden ingeschonken en weer vergeten of bij de verkeerde tafel bezorgd. Niemand kijkt naar ons om. Goed, het is nu zomer, aan het strand en de zaak zit vol. Maar als je jezelf “restaurant aan zee” noemt, vind ik dat je ook op een drukke dag de boel onder controle kan hebben. Het mooie weer was al dagen voorspeld en je weet immers hoeveel tafels je restaurant heeft. We vragen aan een serveerster of we drankjes kunnen bestellen. Dat moet ze even overleggen. Als ze terugkomt blijkt dat het kan. Gelukkig. Ik begin een beetje te twijfelen of het een goed idee was om hier naar toe te gaan. Het was een drukke week en we hadden echt behoefte aan een ontspannen avond. Even niet meer nadenken en ons heerlijk laten verwennen. Onze drankjes zijn inmiddels bijna op en we vragen om de menukaart. Die blijken op te zijn, maar de serveerster belooft voor ons op zoek te gaan. De kaart arriveert. Ik wil op dat moment eigenlijk vragen of er over tien minuten weer iemand kan komen om onze bestelling op te nemen en of daarna de gerechten in een prettig tempo en tegelijk met de drankjes doorgegeven kunnen worden, of iemand daarna de dessertkaart kan brengen en ten slotte koffie en thee wil opnemen en of er iemand gedurende de avond af en toe wil kijken of we nog iets nodig hebben. Kortom: of alles vanaf nu gewoon kan gaan zoals het hoort. Alsjeblieft?! Ik zeg het niet. In plaats daarvan draai ik mijn hoofd, kijk naar buiten en zie de zee. En ik ontspan. Het werd een heerlijke avond. Niet zoals het hoort. Maar wel zoals het was.
0 Comments
Leave a Reply. |
Beluister enkele van mijn blogs ook als audioblog op mijn podcast.
|