Hetty's blog
|
|
 Wanneer mensen tot elkaar komen kan het zich snel verspreiden. Er zijn daarom maatregelen om de vorming van banden te bevorderen. De eigen verantwoordelijkheid van mensen is daarbij ook belangrijk. Vermijd schaarste. Wanneer u ziet dat het lastig wordt om afstand te overbruggen, loop dan niet weg. Wanneer toenadering publieke dialoog en compassie in stelling brengt, kan vooruitgang optreden. Gedichten maken met on-poëtische teksten vind ik een leuke bezigheid. Dit gedicht is geïnspireerd op deze tekst op de website van de Rijksoverheid over de Nederlandse aanpak en maatregelen m.b.t. het Coronavirus (waar ik overigens geheel achter sta).
0 Reacties
 Op je achttiende begon je met roken
Ik weet niet waarom. Vond je het stoer? Je beweerde dat je het nooit lekker hebt gevonden. Dus dat zal het vast niet geweest zijn  Es ist was es ist Deze tekening maakte ik bij het gedicht 'Was es ist' van Erich Fried. Het gedicht is hieronder te beluisteren Ken je iemand die op Moederdag zijn of haar moeder moet missen? En wil je die persoon een hart onder de riem steken?
Mijn dichtbundel Of weet je alles al. Kleine gedichten voor wie een dierbare verloren heeft bevat vijftig troostrijke gedichten over verlies. Een liefdevol cadeau op een dag met een rouwrandje. Verkrijgbaar in de (online) boekwinkel.  Moederdag is niet voor iedereen een vrolijke feestdag. Voor veel mensen is het een dag met een rouwrandje. Een dag waarop het gemis extra voelbaar is. Ken je iemand die dit jaar op Moederdag zijn of haar moeder moet missen en die je een hart onder de riem wilt steken?
Mijn dichtbundel Of weet je alles al. Kleine gedichten voor wie een dierbare verloren heeft is een troostrijk cadeau. Verkrijgbaar in de (online) boekwinkel.  de vrouw met de blaffende hond
breeduit op het pad de hardloper die niet opzij gaat twee naast elkaar fietsende bejaarden en ik  Alhoewel ik al weken niet meer in een fysieke winkel ben geweest (vanwege mijn social distancing anxiety doet mijn man alle boodschappen), weten ze me toch te bereiken: de Moederdag-reclames.
E-mails en online advertenties die voor mij als moederloze dochter het gemis weer even extra voelbaar maken. Ik schreef daar twee jaar geleden dit gedicht over:  Vandaag is de laatste dag van de Poëzieweek (20 januari t/m 5 februari 2020). Ter afsluiting van deze week, plaats ik hieronder een gedicht uit mijn dichtbundel 'Of weet je alles al'. Dit gedicht en enkele anderen, kun je ook lezen in de preview van de dichtbundel. Draadloos het is geen kwestie van de draad weer oppakken even stilstaan en weer doorgaan er is geen draad er is geen doorgaan het wordt niet meer zoals het was alles is veranderd totdat een nieuwe draad zich aandient leef ik draadloos buiten de tijd betekenisvol en betekenisloos tegelijk 'Of weet je alles al' is een verzameling gedichten en tekeningen over verlies: een troostrijk cadeau voor wie een dierbare verloren heeft.
 Nele Mennes en ik gaan weer samen optreden. Op 26 januari geven we in Café Tröst in Utrecht de voorstelling 'Draadloos' met gedichten en tekeningen uit mijn dichtbundel en prachtige muziek en liedjes van Nele. Kom je ook?
De dichtbundel 'Of weet je alles al' is een troostrijk cadeau voor wie met de feestdagen een dierbare mist.
 I look into a nostril
or at an empty chair I also see myself which is distracting - how’s my hair? No one looks me in the eye I did not shake their hands and suddenly I’m wondering: would they be wearing pants? It can be quite unsettling being on a call It may say I'm connected but I don't feel that at all All incidents portrayed in this poem are fictitious. No identification with actual persons is intended or should be inferred.  'Of weet je alles al' is een troostrijke dichtbundel voor wie een dierbare verloren heeft. Een mooi cadeau aan jezelf of een ander met de Feestdagen.
 Vandaag voor de derde keer. Mijn dichtbundel is een troostrijk cadeau voor iedereen bij wie er ook iemand ontbreekt tijdens de feestdagen.
 haal zakdoeken in huis van
papier of stof sluit ramen, deuren en hoofdstukken kruip onder deken schreeuw in kussen draag enkel nog zwart  Ik heb mezelf kort geleden een zogenoemde magnetic poetry kit cadeau gedaan. Dat is een setje kleine magneetjes met Engelse woorden erop. Door die woorden te combineren kun je gedichten maken. Ik heb alle magneetjes op mijn whiteboard geplakt en er een tijdje elke dag een gedichtje mee gemaakt.
  oog in oog met M. en Mme. Roulin en de ruimte
om me heen om de werken echt te zien rondom mij ademende bomen van de veluwe, in de natuur waar ook hij het liefst was  tweeënveertig jaar geleden maakte ik een vader en een moeder ik maakte twee mensen samen ouders later maakte ik een zusje en zij mij ook Dit gedicht is een bewerking van een gedicht dat ik schreef op 4 oktober 2012.
 vandaag besta ik precies 42 jaar maar
wat bestaat precies 42 jaar? mijn cellen hebben zich al vele malen vernieuwd mijn energie, mijn ziel en mijn fysieke bouwstoffen zijn al veel ouder laat ik het dus herformuleren: (bij Jaume Plensa*)  half dromend, half wakend
kijk ik naar binnen waar ik telkens weer vind waar ik daarbuiten naar zocht  ik heb geluk ik heb een lieve man ik heb geen kinderen maar wel een voorleeskind ik heb geen auto en sta dus nooit in de file ik heb geen baan maar wel werk te doen ik heb de tijd maar soms geen geduld en dan toch haast ik heb geen duidelijk plan ik heb een zwemdiploma, een veterdiploma, een gymnasiumdiploma ik heb een universitaire bul ik heb geen flauw benul ik heb goede hoop Dit gedicht is een imitatio van het gedicht 'Ik, ik, ik' van Remco Campert. Zijn gedicht bestaat uit 12 regels, waarvan er negen beginnen met 'Ik heb' (en drie dus niet). Ik schreef dit gedicht als opdracht voor een cursus die ik volgde bij de Schrijfschool. Het gedicht van Campert kun je hier vinden (voorgedragen door de dichter zelf).
 Ik voel in mij een heel groot gat en vraag me af wat daar ooit zat Bestond daar eerst volledigheid en raakte ik een stukje kwijt? Of was ik altijd al beperkt heb ik het nu pas opgemerkt (Gedicht op 5 juli 2016) Facebook liet me vandaag weten dat ik dit gedicht precies drie jaar geleden schreef. Vijf maanden later zou mijn moeder plotseling overlijden. Als ik het nu lees, is het alsof ik onbewust voorvoelde wat er zou komen. En dat is waar poëzie voor mij vaak over gaat; het proberen te vangen van iets wat er (nog) niet is, iets waar je net niet bij kan, waar je alleen de contouren van kan zien. Dat onderzoeken, beschrijven, tekenen, dat is poëzie. Soms is meteen duidelijk waar het over gaat. En soms duurt het een tijdje.
|
Categorieën
Alles
Beluister enkele van mijn blogs ook als audioblog op mijn podcast.
|
