Hetty's blog
|
|
 tweeënveertig jaar geleden maakte ik een vader en een moeder ik maakte twee mensen samen ouders later maakte ik een zusje en zij mij ook Dit gedicht is een bewerking van een gedicht dat ik schreef op 4 oktober 2012.
0 Reacties
 vandaag besta ik precies 42 jaar maar
wat bestaat precies 42 jaar? mijn cellen hebben zich al vele malen vernieuwd mijn energie, mijn ziel en mijn fysieke bouwstoffen zijn al veel ouder laat ik het dus herformuleren:  Kort geleden sloot ik de dag af in een strandtent vlakbij mijn huis. Het was avond, al wat kouder en er stond een harde wind dus het strand was verlaten. Nou bijna verlaten dan. Buiten, vlak voor het raam waar ik zat was een meisje aan het spelen met een kleurige vlieger. Een eenvoudig ruitvormig model met een staart met gekleurde strikjes eraan.
Degenen die mij al langer volgen, herinneren zich wellicht dat ik jaren geleden de digitale nieuwsbrief Blikveld uitgaf. Daarin deelde ik mijn ontdekkingen en gaf ik een inkijkje in mijn blikveld, om lezers te inspireren zelf op ontdekkingstocht te gaan naar manieren om betrokkenheid te creëren. Tussen 2011 en 2015 ontvingen een paar honderd mensen Blikveld zeer onregelmatig in hun mailbox.
 Het raakt me elke keer weer als ik erbij stil sta hoe kort het nog maar geleden is dat vrouwen dezelfde rechten kregen als mannen. Zoals afgelopen week, toen ik in het Groninger Museum de tentoonstelling ‘Strijd! 100 jaar vrouwenkiesrecht’ bezocht.
(bij Jaume Plensa*)  half dromend, half wakend
kijk ik naar binnen waar ik telkens weer vind waar ik daarbuiten naar zocht  Gebabbel, gebabbel, gebabbel  Vanaf 1 augustus 2019 is het verboden om gezichtsbedekkende kleding te dragen in het openbaar vervoer. Gezichtsbedekkende kleding is kleding die het gezicht geheel bedekt of waarbij alleen de ogen zichtbaar zijn. Behalve in het openbaar vervoer, geldt het verbod ook in en rondom gebouwen van het onderwijs, de zorg en de overheid. Er zijn een paar uitzonderingen; zo mag je je gezicht bedekken als dit nodig is voor werk of voor sport of bij evenementen. Weet jij welke van de mensen hierboven vanaf morgen niet meer welkom zijn in het ov? Volgens de Rijksoverheid is de wet bedoeld "(...) om gezichtsbedekkende kleding te verbieden op locaties waar je elkaar moet kunnen herkennen en aankijken."
 De totstandkoming van het werk 'Wicht in Grunn'. Materiaal: Acrylverf, fysiek en digitaal Ik was altijd vooral een schrijver. Totdat ik drie jaar geleden opeens ook ging tekenen. Dat verraste mijzelf nog het meest, want dat had ik sinds de lagere school niet meer gedaan. Bovendien heb ik er ook geen bijzonder talent voor.
 De reisgids vermeldt: “In de praktijk is de kans dat homoseksuele toeristen in de problemen komen klein, mits ze discreet omgaan met hun geaardheid.”
Wat een raar advies, denk ik. En wat bedoelen ze eigenlijk? Mannen geen strakke leren hotpants aan en vrouwen geen tuinbroek. En in geen geval over het Songfestival beginnen. Maar even serieus. Wat moet je met zo’n advies? Wat zou dit in de omgekeerde wereld voor mij betekenen. Hoe zou ik discreet omgaan met mijn geaardheid. Niet mijn man zoenen in het openbaar. Oké. Dat is jammer, maar wel te doen. Niet hand in hand lopen of een arm om elkaar heen slaan. Dat wordt al flink opletten en bovendien een domper op de vakantie. Maar zelfs dan is volgens mij voor de buitenwereld nog steeds meteen duidelijk dat we een stel zijn. Hoe ver moet ik gaan? Moet ik verzinnen dat we vrienden zijn, of familie? Moeten we elk een eigen kamer boeken, of een kamer met twee losse bedden? En wordt het dan nog een leuke vakantie? “(…) mits ze discreet omgaan met hun geaardheid.” Hoe vaker ik de zin lees en hoe langer ik erover nadenk, hoe minder bevredigend ik dit advies vind. Hier heb je toch niets aan? Het is vast goed bedoeld van de reisgids-schrijver maar ik vind het een waardeloos advies. Tegelijkertijd denk ik dat het advies toch werkt, omdat homoseksuelen - anders dan ik - wél precies weten wat ermee bedoeld wordt. Omdat het leven ze dat geleerd heeft.  ik ben een zoeker, een ontdekker, een vragensteller
maar soms wil ik graag gewoon het antwoord weten helaas pindakaas dan had ik maar een vinder moeten zijn  ik heb geluk ik heb een lieve man ik heb geen kinderen maar wel een voorleeskind ik heb geen auto en sta dus nooit in de file ik heb geen baan maar wel werk te doen ik heb de tijd maar soms geen geduld en dan toch haast ik heb geen duidelijk plan ik heb een zwemdiploma, een veterdiploma, een gymnasiumdiploma ik heb een universitaire bul ik heb geen flauw benul ik heb goede hoop Dit gedicht is een imitatio van het gedicht 'Ik, ik, ik' van Remco Campert. Zijn gedicht bestaat uit 12 regels, waarvan er negen beginnen met 'Ik heb' (en drie dus niet). Ik schreef dit gedicht als opdracht voor een cursus die ik volgde bij de Schrijfschool. Het gedicht van Campert kun je hier vinden (voorgedragen door de dichter zelf).
 Ik voel in mij een heel groot gat en vraag me af wat daar ooit zat Bestond daar eerst volledigheid en raakte ik een stukje kwijt? Of was ik altijd al beperkt heb ik het nu pas opgemerkt (Gedicht op 5 juli 2016) Facebook liet me vandaag weten dat ik dit gedicht precies drie jaar geleden schreef. Vijf maanden later zou mijn moeder plotseling overlijden. Als ik het nu lees, is het alsof ik onbewust voorvoelde wat er zou komen. En dat is waar poëzie voor mij vaak over gaat; het proberen te vangen van iets wat er (nog) niet is, iets waar je net niet bij kan, waar je alleen de contouren van kan zien. Dat onderzoeken, beschrijven, tekenen, dat is poëzie. Soms is meteen duidelijk waar het over gaat. En soms duurt het een tijdje.
 Wekelijks op mijn vaste voorleesavond en -tijd bel ik aan bij mijn voorleesgezin. Ik druk op de buitenbel en als de zoemer klinkt, duw ik de deur van de flat open en loop de trap op naar de derde verdieping.
 wie dood is kan niet meer zoveel je kunt
niets meer beslissen je wordt wel zeer gemist maar je kunt zelf niemand meer missen er wordt aan je gedacht maar zelf kun je aan niets meer denken er wordt van jou geschonken maar zelf kun je niet meer schenken je spullen worden opgeruimd maar jij ruimt niet meer op je rekening wordt geblokkeerd maar jij zet niets meer stop je hypotheek wordt nog betaald maar jij kunt niets betalen er wordt nog eens verhaal gehaald maar waar zijn jouw verhalen? ze worden over je verteld maar jij kunt niet meer spreken nu je dood bent kun je eigenlijk alleen nog maar ontbreken  was het enkel liefde
of heb ik je betoverd en met magie en hekserij je lieve hart veroverd het heeft in elk geval gewerkt je bent bij mij gebleven en sinds vandaag ken ik je al meer dan mijn halve leven 13/08/1998 - 23/06/2019 |
RSS-feed
