Tijdens het jaareinde, als al mijn werkzaamheden tot stilstand gekomen zijn en nieuwe projecten nog niet opgestart, mag ik graag terugblikken op het jaar dat achter me ligt. Wat is er allemaal gebeurd? Waar ben ik trots op? Wat neem ik mee het nieuwe jaar in? Wat laat ik achter?
Sinds een paar jaar doe ik dat terugblikken met behulp van een A4 waarop ik per maand opschrijf wat voor mij de belangrijkste gebeurtenissen waren. Deze oefening deel ik hier met je zodat jij hem ook kan doen. Het is heel eenvoudig, er staat een korte instructie bij die je wel of niet of deels kunt volgen. Via de onderstaande knop kun je de oefening (als .pdf) gratis downloaden. Ik wens je een mooie terugblik!
0 Comments
Nadat er al veel over te doen was in het nieuws, heeft de KNVB vandaag eindelijk de knoop doorgehakt: De aanvoerder van het Nederlands elftal zal spelen zonder OneLove-aanvoerdersband omdat hij dan van de FIFA een gele kaart krijgt. Het WK is nog maar net begonnen, maar het lijkt erop dat Qatar nu al heeft gewonnen.
Enigszins gespannen loop ik de priklocatie binnen, waar ik meteen kan aansluiten in de rij die traag door het gebouw slalomt. Door het verplichte mondkapje beslaat mijn bril bij elke uitademing. De eveneens verplichte anderhalve meter afstand wordt bij lange na niet gehaald. Het helpt ook niet dat een GGD-medewerker mensen in de rij voortdurend vraagt of ze kunnen inschikken.
CONTRAGEWICHT op mijn vijftiende verjaardag viel een vliegtuig
uit de lucht in de hoofdstad waar ook mijn ouders waren niet in de buurt van de ramp toch zou hun huwelijk een jaar later ook crashen ik bleef koppig doorfeesten zoals later ook de jarigen van 11 september en 17 juli leerden dat er juist in rokende puinhopen iets te vieren valt en een trouwjurk maar een letter verschilt van de dood ik zou willen dat we ons afgedankte zelf kunnen upcyclen naar een nieuw bestaan maar ballast houdt ons op de been en ook levende vaders komen niet meer thuis Mijn nieuwe gedicht heb ik geschreven als spoken word gedicht (een gedicht bedoeld om voor publiek voor te dragen). Ik maakte er ook een animatie bij.
Hieronder vind je de tekst. Op vrijdag 25 maart om 16:30 gaat mijn nieuwe gedicht, met animatie, in première. Kijk live mee via de bovenstaande videoverbinding of klik op de knop hieronder. Bij sommige verkiezingsposters moet ik dit jaar even slikken. En omdenken.
Zo mag je de verkiezingsslogan van de PVV Den Haag dit jaar zelf aanvullen. Ik heb alvast een voorzetje gedaan. Welke aanvulling heb jij? in mijn huiskamer wordt mij dagelijks als in een weerbericht
de oorlog voor de komende dagen voorspeld en in kaart gebracht: invallen vanuit het westen met grote kans op middeleeuws lijden hier schijnt de zon vandaag ongenadig hard alsof niet drie grenzen verderop een ramp aanbreekt geen wolkje aan mijn lucht een zoemend vliegtuig laat op mij geen bommen regenen de wereld wacht met volle overgave af verwoesting van vandaag een opmaat naar wat nog staat te wachten Ik ben aan het oefenen met het maken van korte animaties. Het nieuws over de oorlog in Oekraïne, in Europa, inspireerde me tot het maken van de animatie hierboven.
Als vrouwen nou gewoon aan de bel zouden trekken
dan had John er allang een eind aan gemaakt Als vrouwen nou gewoon allemaal op hoog niveau zouden kickboksen dan zouden ze alle Jeroenen en Ali’s van zich af kunnen slaan Als vrouwen zich nou gewoon niet zouden inschrijven voor talentenshows dan zouden alle Jeroenen en Ali’s zich niet aan hen kunnen vergrijpen Als vrouwen nou gewoon geen ambitie zouden hebben dan zaten we nu niet met deze ellende En zouden mannen zoals John niet voor onmogelijke opgaven staan zoals zelfreflectie en echt luisteren in het bos begint de winter
eerder dan in de stad waar tussen steen en beton de herfst lengt men verwarming nog nauwelijks heeft aangehad verklapt het knapperend witte gras dat onder laarzen kraakt de wenken van de majesteit die zijn aanstalten maakt proeven ongehandschoende vingers al van waterkoude luchtstromen adem kringelt witte rook het besluit werd al genomen Ik heb zelf geen moeite met de coronapas, al heb ik ook begrip voor de bezwaren die er zijn. Ik vind het op mijn eerste voorzichtige uitstapjes naar horecagelegenheden (in 1,5 jaar!) wel een prettig gevoel dat iedereen om me heen gevaccineerd of getest is en zie het als een extra service dat er gecontroleerd wordt.
Toch hoop ik ook dat het niet lang nodig is, al was het maar voor de vriendelijke vrouw bij wie ik op mijn verjaardag een kopje thee met een taartje bestelde en die het duidelijk vreselijk ongemakkelijk vond om naar mijn coronapas te vragen. Dit gesprekje (op luide toon) tussen twee eigenaren van zo'n brandstofslurpende, peuterplettende gruweltruck, ving ik op in een 'kindvriendelijke' woonwijk in Den Haag.
Ik kom ze er steeds vaker tegen. Aangezien ze 2 tot 3 normale parkeerplekken innemen, te breed zijn voor de parkeerstroken in de wijk en het zicht op eventuele andere verkeersdeelnemers behoorlijk ontnemen, is het al asociaal om zo'n voertuig daar te parkeren, laat staan om er in deze tijd van verduurzaming in rond te rijden. Waarom?!? vaccinatie is een persoonlijke keuze ieder heeft het recht om zelf te kiezen of die wel of niet geprikt wil worden dit recht op lichamelijke integriteit is vastgelegd in de Nederlandse grondwet en het handvest van de grondrechten van de Europese Unie maar laten we eerlijk zijn als corona alleen door vrouwen overgedragen kon worden dan was die vaccinatieplicht toch allang ingevoerd? vrouwen hebben immers volgens velen geen recht op lichamelijke integriteit en moeten hun lichaam ongewild ter beschikking stellen aan ongeboren cellen een klein prikje in de bovenarm is - zeg nou zelf - toch een lachertje vergeleken bij maandenlange ongemakken van een ongewenste zwangerschap om nog maar te zwijgen van baren gevolgd door levenslang ongewild moederschap een vaccinatie beschermt niet alleen jezelf maar ook de samenleving een ongewenste zwangerschap dient geen enkel maatschappelijk doel Tijdens een logeerpartij heb ik een gesprek met mijn neefje en nichtje over erfelijkheid. Ik leg uit dat we dezelfde genen hebben omdat we familie zijn. En dat we daarom op elkaar lijken. Mijn nichtje van 10 kijkt bedenkelijk en zegt dan: 'Hoe kan ik nou jouw genen hebben? Ik kom toch niet uit jouw buik?'
Leestip voor introverten (en iedereen die er een kent): Ik moet nog even kijken of ik kan van Liesbeth Smit.
Dit stripje is geïnspireerd op iets wat ik daarin las. Okay. If you have to wear one to work all day, I understand that you're probably glad to be rid of face masks.
But to me, they also have a good side. After a period of getting used to them, I noticed that I started to like having to wear a mask now and then. Because I no longer had to think about looking 'friendly' enough or deal with random strangers telling me to smile. |
Beluister enkele van mijn blogs ook als audioblog op mijn podcast.
|