Ik sta voor het schap in de supermarkt. Plotseling wurmt de supermarktmanager zich voor mij langs. Ik deins achteruit. ‘He afstand houden!’roep ik. ‘Overdrijf niet zo!’ roept hij boosaardig terug.
0 Comments
To state the obvious: Don't follow any of these advice. Also, don't inject disinfectant and/or uv light into your body.
Wie kijkt er net als ik ook nóóit naar All You Need Is Love? Het tv-programma dat erom draait mensen - vaak uit het buitenland overgevlogen - met elkaar te herenigen, terwijl het publiek in de studio klappend en juichend toekijkt hoe de geliefden, vrienden en familieleden elkaar huilend in de armen vallen. Je zou denken dat er van dat hele concept in een tijd van social distancing en met vliegtuigen aan de grond weinig overblijft.
It's so nice when someone makes you feel appreciated and useful.
My thoughts after listening to Wednesday's episode of the Rumble podcast by Michael Moore.
Een beetje beduusd stond Frank op de gang buiten de vergaderzaal waar hij zojuist zijn plannen had gepresenteerd aan het management. Hadden ze hem nou echt uitgelachen?
Vandaag is de laatste dag van de Poëzieweek (20 januari t/m 5 februari 2020). Ter afsluiting van deze week, plaats ik hieronder een gedicht uit mijn dichtbundel 'Of weet je alles al'. Dit gedicht en enkele anderen, kun je ook lezen in de preview van de dichtbundel. Draadloos het is geen kwestie van de draad weer oppakken even stilstaan en weer doorgaan er is geen draad er is geen doorgaan het wordt niet meer zoals het was alles is veranderd totdat een nieuwe draad zich aandient leef ik draadloos buiten de tijd betekenisvol en betekenisloos tegelijk 'Of weet je alles al' is een verzameling gedichten en tekeningen over verlies: een troostrijk cadeau voor wie een dierbare verloren heeft.
Herinner je je nog de reclameslogan “Is er koffie na de dood” waar begin jaren ’90 in ons land veel ophef over was? Hij werd zelfs door de Reclamecode-commissie verboden. De dood was blijkbaar een onderwerp waar je niet al te luchtig over mocht doen. Ik ontdekte dat het ook vandaag de dag nog steeds een onderwerp is dat veel mensen liever vermijden.
Vandaag is het precies 5 jaar geleden dat mijn eerste boek uitkwam: een managementboek over het creëren van betrokkenheid in projecten. Het was een verhaal dat ik al langer wilde vertellen, maar het daadwerkelijk schrijven vergde veel tijd en discipline. Op de dag van publicatie, 17 januari 2015, trakteerde ik alle aanwezigen op taart.
Al vlak na de publicatie begonnen mensen me te vragen wanneer mijn volgende boek zou verschijnen. Maar ik had helemaal geen zin in nog een boek. Ik had alles wat ik wilde zeggen immers net in dit boek opgeschreven. Ik kon toen nog niet vermoeden dat ik twee jaar later al bezig zou zijn aan mijn tweede boek. En gelukkig maar. Begin december was het onrustig in de wijken in Den Haag waar de vreugdevuren op oudejaarsavond dit jaar niet doorgaan. Er werden vuurwerkbommen gegooid door - soms wel erg jonge - buutbewoners, de ME moest uitrukken en er werd zelfs een crematie georganiseerd, mét overlijdensadvertentie. Waarom gebeurt dit?
Elk jaar rond deze tijd hou ik ervan om me terug te trekken en naar binnen te keren. Terugkijken op het afgelopen jaar, familie opzoeken en vooral ook heel veel tijd thuis op de bank doorbrengen. Een periode van rust en stilte voordat in de loop van januari het nieuwe jaar losbarst.
December: de tijd van zaken afronden, feestdagen met familie, vrede op aarde, rellen in Duindorp en… borrels. Heel veel borrels. Sinterklaasborrels. Kerstborrels. Oudjaarsborrels. Nieuwjaarsborrels. Gezellig met collega’s of vrienden proosten op het afgelopen jaar, herinneringen ophalen, successen vieren. Toch wordt niet iedereen blij bij de gedachte aan een borrel.
I look into a nostril
or at an empty chair I also see myself which is distracting - how’s my hair? No one looks me in the eye I did not shake their hands and suddenly I’m wondering: would they be wearing pants? It can be quite unsettling being on a call It may say I'm connected but I don't feel that at all All incidents portrayed in this poem are fictitious. No identification with actual persons is intended or should be inferred. In en rondom het Centraal Station Utrecht wordt al jaren uitgebreid verbouwd. Ik herinner me nog een poster van jaren geleden met een baby erop, vergezeld van de tekst dat als deze baby gaat studeren, hij van het nieuwe station gebruik kan maken. Kortom: het was vanaf het begin duidelijk dat dit een langdurige verbouwing zou worden.
|
Beluister enkele van mijn blogs ook als audioblog op mijn podcast.
|